zielig

                                                                                            donderdag 20 oktober 12.30 uur
Ach wat is de arme schat zielig. Ze is net gesteriliseerd. Hulde trouwens aan mijn dierenarts.
We brachten haar, ze werd gewogen (26 kilo) en ze  kreeg een spuitje. Pas toen ze vrijwel weg was, konden we gaan. Zodat ze niet zo in de stress zat.
En een klein uurtje later al weer het telefoontje. "ik heb hier een hond die graag naar huis wil".
Ze kwam koud van de operatietafel af. Volgens mijn dierenarts Correli, voelt zo'n dier zich zo vervelend dat het dan zo snel mogelijk in zijn/haar vertrouwde omgeving wil zijn. En daar heeft ze gelijk in.
We hebben pijnstillers en een antibiotica meegekregen voor 2 dagen  en op naar huis. (natuurlijk eerst even een aderlating gedaan aan mijn portemonnee, maar dat weet je van tevoren).
Het ziet er erg mooi uit. Heel klein sneetje midden over de lengte van haar buik. Mooi onderhuids gehecht dus geen gedoe met met kappen of rompertjes of zo.
En nu ligt ze in de bench........ Bo ligt ervoor te slapen.
Yola wil er niet uit, lekker veilig natuurlijk. En ze moet eerst haar roes uitslapen.

De zieligheid staat met grote letters op haar voorhoofd geschreven. De andere honden laten haar netjes met rust. Ik ben benieuwd hoe het morgen gaat.
Ze moet een week lang zich rustig houden. Naar buiten aan de riem en zo. Dat wordt moeilijk met onze wildebras. Gelukkig hebben we een kennel en een bench.. Dat maakt het iets makkelijker voor ons en haar
                                                                                              vrijdag 21 oktober 18.00 uur

Vanmorgen kwam ze met kromme rug en zo zielig kijkend de bench uit. Tja, ik wil geloven dat je buik dan zeer doet. (ik heb iets ervaring). Eerst maar eens een plakje ham met pijnstiller en antibiotica en toen langzaam naar buiten. Voorzichtig lopend zocht ze het gras op voor een snelle plas en toen maar weer een plek gezocht om te liggen. Zo ging het eigenlijk de hele dag. Tot vanmiddag een uur of 16.00. Toen begon ze ineens weer hond te worden. Snuffelend, lopend (iets minder voorzichtig maar nog langzaam) . Volgens mij is het ergste over.  Ze begint weer iets op haar speelgoedbot te knuiven.
Vanmorgen belde de dierenarts trouwens. Hoe het met Yola ging. Ik vind dit erg attent van haar. Als er was was mag ik bellen ! Ze is het hele weekend thuis. Lief he??
Maar in elk geval. Sinds een uur of 16 staat er niet meer met koeienletters op haar voorhoofd geschreven dat ze ZIELIG is. Gelukkig. Vanavond gaat ze ook gewoon weer naar de kennel. Morgen zien we wel verder.


                                                                                                     zaterdag morgen 10.30 uur
Het gaat goed met haar!!! Ik heb haar vanmorgen heel bewust geen pijnstiller gegeven zodat ze zich iets rustiger houd. Maar ze is goed te pas en wil soms al iets "huppelen" maar dat lijkt me nog niet goed. Ze heeft voor een paar dagen antibiotica mee en dat gaat erin als koek (lekker hoor, in de ham gerold). Tuurlijk ligt ze nog veel. Maar ze is gewoon niet meer zielig! De wond ziet er keurig uit. Helemaal goed. Volgende week herinnerd alleen nog een kale buik haar aan de ingreep

                                                                                           donderdagmiddag, een week later.
Het gaat GOED met Yola. Ze moest zich een week rustig houden van de dierenarts en dat viel niet mee.
Ze is helemaal de oude, alleen een blote buik met een streepje herinnert ons aan de sterilisatie.
Ze doet alles weer, incl. slopen/rennen/springen enz enz.
Volgende week ga ik nog even terug voor na controle, maar er is niets met die hond aan de hand.
Kosten vielen uiteindelijk ook nog wel mee. Ja, het is veel geld. Maar toch. Volgens mij is onze dierenarts niet de duurste. En dat is natuurlijk wel weer lekker voor ons.

Als je verder wilt weten hoe het met Yola is, dan zou ik het beregezellig vinden als je een keer op de koffie komt.
groetjes Diana

Reünie Pups Noa 2-10-2011

EINDELIJK was het dan zover.

We zouden (bijna) alle broertjes en zusjes uit Yola's nest weer terug zien

Kinderen naar opa en oma gebracht, die gingen ook een leuke middag tegemoet.

Bench vastgezet in Gerrit's bedrijfsauto en nog even een rondje gelopen met Yola en om 12.30 stapten we in de auto richting HANK. Op weg naar Yola's geboortehuis, haar fokker en haar familie.

Het weer was heerlijk. Wie verwacht nu dat je je op 2 oktober in moet smeren tegen de zon? Geen zuchtje wind....heerlijk. Er waren meer mensen die 2 oktober een fijne dag vonden om op reis te gaan want de snelwegen waren erg druk. Maar dit terzijde.

Ik moet je eerlijk bekennen dat ik niets heb met reünie's. Maar ach, we kunnen wel gaan.

En het was me toch leuk!

Toen iedereen (op 2 afzeggingen na) erwas, gingen we weer in onze auto's om een klein stukje te rijden richting Biesbosch.

Auto parkeren, honden eruit en lopen.

We hebben een leuke wandeling gemaakt waar de honden echt de hele tijd los konden.

En er waren veel honden.7 zwarte labradors uit het nest van Noa. Noa zelf, de andere honden van Wendie en natuurlijk bruine Dirk, de stiefbroer van Jaap.

En dan is zo'n wandeling helemaal het einde.

De honden rennen, springen, spelen, zwemmen.............prachtig om te zien.

we liepen richting een strandje, waar ze rustig konden spelen en zwemmen.

Alleen waren er meer mensen (met bootjes) op het idee gekomen om lekker op dat strandje te gaan liggen.
En als dan ineens een roedel van ongeveer 16 labradors het strand op komt rennen dan is het snel gedaan met de rust!

Maar ze hadden zoveel plezier! Regelmatig werd er even gekeken of de baas er nog was en dan weer weg! SPELEN!!!

Nooit geweten dat het zo leuk is om met een roedel labradors te wandelen.

De meeste voorbijgangers keken trouwens wel eventjes op. Zoveel (natte)  overwegend zwarte honden...

Als dat maar goed gaat. En  het ging goed.

De eigenaars van de labjes konden tijdens het wandelen gezellig kletsen. Ervaringen uitwisselen en elkaar tips geven. Want de honden zitten allemaal in de pubertijd! OOK DAT NOG.

Eenmaal uitgewandeld reden we weer terug naar het huis van Wendie. Daar stond koud drinken op ons te wachten en een lekker saladebuffetje.

De honden konden vrij spelen in het weitje achter het huis.  En wij konden gezellig doorgaan met kletsen

of spelen..

Wij  (Gait en ik) zaten pas rond 19 uur weer in de auto op de terugreis. En Yola was de hele maandag nog rustig. Die hond heeft genoten!!

Misschien volgend jaar wel weer zo'n reünie.

Misschien in Hank, misschien in Zeeland.

Misschien wel op Bussloo  (http://www.rgv.nl/index.php?id=524 )

Ik hoop het. Ik vond het leuker dan verwacht!!!

En als je nog niet genoeg foto's hebt gezien? Hier een link naar een online fotoboek  http://www.mijnalbum.nl/Album=RHFR3DPF Ik hoop dat er nog meer foto's inkomen!

tot de volgende blog

ps. De foto's zijn gemaakt door Roof, Bird, Wendie en Dieks