zielig

                                                                                            donderdag 20 oktober 12.30 uur
Ach wat is de arme schat zielig. Ze is net gesteriliseerd. Hulde trouwens aan mijn dierenarts.
We brachten haar, ze werd gewogen (26 kilo) en ze  kreeg een spuitje. Pas toen ze vrijwel weg was, konden we gaan. Zodat ze niet zo in de stress zat.
En een klein uurtje later al weer het telefoontje. "ik heb hier een hond die graag naar huis wil".
Ze kwam koud van de operatietafel af. Volgens mijn dierenarts Correli, voelt zo'n dier zich zo vervelend dat het dan zo snel mogelijk in zijn/haar vertrouwde omgeving wil zijn. En daar heeft ze gelijk in.
We hebben pijnstillers en een antibiotica meegekregen voor 2 dagen  en op naar huis. (natuurlijk eerst even een aderlating gedaan aan mijn portemonnee, maar dat weet je van tevoren).
Het ziet er erg mooi uit. Heel klein sneetje midden over de lengte van haar buik. Mooi onderhuids gehecht dus geen gedoe met met kappen of rompertjes of zo.
En nu ligt ze in de bench........ Bo ligt ervoor te slapen.
Yola wil er niet uit, lekker veilig natuurlijk. En ze moet eerst haar roes uitslapen.

De zieligheid staat met grote letters op haar voorhoofd geschreven. De andere honden laten haar netjes met rust. Ik ben benieuwd hoe het morgen gaat.
Ze moet een week lang zich rustig houden. Naar buiten aan de riem en zo. Dat wordt moeilijk met onze wildebras. Gelukkig hebben we een kennel en een bench.. Dat maakt het iets makkelijker voor ons en haar
                                                                                              vrijdag 21 oktober 18.00 uur

Vanmorgen kwam ze met kromme rug en zo zielig kijkend de bench uit. Tja, ik wil geloven dat je buik dan zeer doet. (ik heb iets ervaring). Eerst maar eens een plakje ham met pijnstiller en antibiotica en toen langzaam naar buiten. Voorzichtig lopend zocht ze het gras op voor een snelle plas en toen maar weer een plek gezocht om te liggen. Zo ging het eigenlijk de hele dag. Tot vanmiddag een uur of 16.00. Toen begon ze ineens weer hond te worden. Snuffelend, lopend (iets minder voorzichtig maar nog langzaam) . Volgens mij is het ergste over.  Ze begint weer iets op haar speelgoedbot te knuiven.
Vanmorgen belde de dierenarts trouwens. Hoe het met Yola ging. Ik vind dit erg attent van haar. Als er was was mag ik bellen ! Ze is het hele weekend thuis. Lief he??
Maar in elk geval. Sinds een uur of 16 staat er niet meer met koeienletters op haar voorhoofd geschreven dat ze ZIELIG is. Gelukkig. Vanavond gaat ze ook gewoon weer naar de kennel. Morgen zien we wel verder.


                                                                                                     zaterdag morgen 10.30 uur
Het gaat goed met haar!!! Ik heb haar vanmorgen heel bewust geen pijnstiller gegeven zodat ze zich iets rustiger houd. Maar ze is goed te pas en wil soms al iets "huppelen" maar dat lijkt me nog niet goed. Ze heeft voor een paar dagen antibiotica mee en dat gaat erin als koek (lekker hoor, in de ham gerold). Tuurlijk ligt ze nog veel. Maar ze is gewoon niet meer zielig! De wond ziet er keurig uit. Helemaal goed. Volgende week herinnerd alleen nog een kale buik haar aan de ingreep

                                                                                           donderdagmiddag, een week later.
Het gaat GOED met Yola. Ze moest zich een week rustig houden van de dierenarts en dat viel niet mee.
Ze is helemaal de oude, alleen een blote buik met een streepje herinnert ons aan de sterilisatie.
Ze doet alles weer, incl. slopen/rennen/springen enz enz.
Volgende week ga ik nog even terug voor na controle, maar er is niets met die hond aan de hand.
Kosten vielen uiteindelijk ook nog wel mee. Ja, het is veel geld. Maar toch. Volgens mij is onze dierenarts niet de duurste. En dat is natuurlijk wel weer lekker voor ons.

Als je verder wilt weten hoe het met Yola is, dan zou ik het beregezellig vinden als je een keer op de koffie komt.
groetjes Diana