dinsdag 27 maart 2012
vrijdag 17 februari 2012
Puberlabrador
We zijn een echt puberhuishouden. Onze kinderen zijn 13 en bijna 15 en onze labrador pubert ook hevig.
KREUN!
We hebben een klein kamertje waar we o.a. oud papier bewaren, de was drogen. Een rommelhok dus. En Yola laat zich daar graag "per ongeluk" opsluiten. Want er zitten zoveel lekkere kartonnetjes (diepvriesgroente, vla-verpakkingen enz.) tussen het oud papier!! Maar ja, dan is het eten op en dan kan je er niet uit. Vaak gaat ze eerst slapen. Maar als we haar dan roepen wordt ze zenuwachtig en dan krabt ze me zelfs de plinten nog los.
Ook heeft ze ontdekt dat ze zelf van het terrein afkan. EN DAT MAG NOOIT! Maar ja, pubers
dus gaat ze heerlijk in de drijfmest liggen rollen. KREUN wat een stank komt er dan van die hond af.
Als we sokken of handschoenen kwijt zijn, kijken we eerst even op haar favoriete ligplaats. Tien tegen één dat het daar wel ligt.
Ze slaapt 's nachts altijd in het nachthok van de kennel. Daar ligt een lekker dik strobed en samen met Bo kan ze er heerlijk uit de wind liggen. Ja, ook toen het zo hard vroor. Maar vorige week heeft ze buikpijn gekregen 's nachts. Waarschijnlijk heeft dat te maken dat ze kippenvoer gegeten had. Maar ja, hoge nood natuurlijk, kan gebeuren. Dus heeft ze in de kennel gepoept. Niet erg als dat een eenmalige actie is. Maar dat is haar blijkbaar goed bevallen dus nu poept ze me elke ochtend vroeg in de kennel.
Dus kennel goed geboend, zodat alle geuren eruit zijn en 's morgen heel vroeg met die hond naar buiten. In de hoop dat ze dat kennelpoepen vergeet. In het weekend ligt ze dan noodgedwongen 's nachts in de bench, want om nu op zaterdag en zondag er voor die hond om half zeven uit te gaan.....Dat gaat mij en mijn gezin een brug te ver.
Maar het is zo'n heerlijk dier. Regelmatig komt er wel iemand bij haar spelen en ze geniet ervan. Lekker rennen/blaffen/bijten/spelen.
Het is ook nog steeds fijn om met dochter 's avonds heerlijk op de grond te liggen. En je dan zo te rollen dat dochter zonder dekentje ligt, en Yola dus alle dekens heeft.
En probeer je schoenen maar eens aan of uit te doen als er 2 labradors blij zijn je te zien. Onmogelijke opgave, want je wordt helemaal ruw gelikt. Wat een liefde he?
Ondertussen is ze anderhalf jaar oud. Netjes gesteriliseerd. Met pijn in mijn hart, maar ik heb echt besloten niet met haar te fokken. Ik weet hoe leuk en mooi het is. Maar als ik pups wil, dan wil ik het goed doen. Papieren voor elkaar, foto's van ellebogen en heupen, goede reu enz. enz.. En dat is zo ontzettend duur, dat financiële risico vind ik te groot voor mezelf. En de hond zomaar laten dekken door een andere willekeurige labrador en dan de pups voor 400 euro verkopen? Nee. Want dat is de manier om heup en gedragsproblemen te creëren.
Maar stel, je leest deze blog, en stel, je hebt interesse in een eigen Yola?
Haar moeder is nu weer drachtig. Van dezelfde reu. Dus de pups zijn 100% broertjes en zusjes van Yola. De fokker is oke dus daar hoeft het niet aan te liggen.
.JPG)
KREUN!
We hebben een klein kamertje waar we o.a. oud papier bewaren, de was drogen. Een rommelhok dus. En Yola laat zich daar graag "per ongeluk" opsluiten. Want er zitten zoveel lekkere kartonnetjes (diepvriesgroente, vla-verpakkingen enz.) tussen het oud papier!! Maar ja, dan is het eten op en dan kan je er niet uit. Vaak gaat ze eerst slapen. Maar als we haar dan roepen wordt ze zenuwachtig en dan krabt ze me zelfs de plinten nog los.
Ook heeft ze ontdekt dat ze zelf van het terrein afkan. EN DAT MAG NOOIT! Maar ja, pubers
dus gaat ze heerlijk in de drijfmest liggen rollen. KREUN wat een stank komt er dan van die hond af.
Als we sokken of handschoenen kwijt zijn, kijken we eerst even op haar favoriete ligplaats. Tien tegen één dat het daar wel ligt.
Ze slaapt 's nachts altijd in het nachthok van de kennel. Daar ligt een lekker dik strobed en samen met Bo kan ze er heerlijk uit de wind liggen. Ja, ook toen het zo hard vroor. Maar vorige week heeft ze buikpijn gekregen 's nachts. Waarschijnlijk heeft dat te maken dat ze kippenvoer gegeten had. Maar ja, hoge nood natuurlijk, kan gebeuren. Dus heeft ze in de kennel gepoept. Niet erg als dat een eenmalige actie is. Maar dat is haar blijkbaar goed bevallen dus nu poept ze me elke ochtend vroeg in de kennel.
Dus kennel goed geboend, zodat alle geuren eruit zijn en 's morgen heel vroeg met die hond naar buiten. In de hoop dat ze dat kennelpoepen vergeet. In het weekend ligt ze dan noodgedwongen 's nachts in de bench, want om nu op zaterdag en zondag er voor die hond om half zeven uit te gaan.....Dat gaat mij en mijn gezin een brug te ver.
Maar het is zo'n heerlijk dier. Regelmatig komt er wel iemand bij haar spelen en ze geniet ervan. Lekker rennen/blaffen/bijten/spelen.
Het is ook nog steeds fijn om met dochter 's avonds heerlijk op de grond te liggen. En je dan zo te rollen dat dochter zonder dekentje ligt, en Yola dus alle dekens heeft.
En probeer je schoenen maar eens aan of uit te doen als er 2 labradors blij zijn je te zien. Onmogelijke opgave, want je wordt helemaal ruw gelikt. Wat een liefde he?
Ondertussen is ze anderhalf jaar oud. Netjes gesteriliseerd. Met pijn in mijn hart, maar ik heb echt besloten niet met haar te fokken. Ik weet hoe leuk en mooi het is. Maar als ik pups wil, dan wil ik het goed doen. Papieren voor elkaar, foto's van ellebogen en heupen, goede reu enz. enz.. En dat is zo ontzettend duur, dat financiële risico vind ik te groot voor mezelf. En de hond zomaar laten dekken door een andere willekeurige labrador en dan de pups voor 400 euro verkopen? Nee. Want dat is de manier om heup en gedragsproblemen te creëren.
Maar stel, je leest deze blog, en stel, je hebt interesse in een eigen Yola?
Haar moeder is nu weer drachtig. Van dezelfde reu. Dus de pups zijn 100% broertjes en zusjes van Yola. De fokker is oke dus daar hoeft het niet aan te liggen.
.JPG)
vrijdag 21 oktober 2011
zielig
donderdag 20 oktober 12.30 uur
Ach wat is de arme schat zielig. Ze is net gesteriliseerd. Hulde trouwens aan mijn dierenarts.
We brachten haar, ze werd gewogen (26 kilo) en ze kreeg een spuitje. Pas toen ze vrijwel weg was, konden we gaan. Zodat ze niet zo in de stress zat.
En een klein uurtje later al weer het telefoontje. "ik heb hier een hond die graag naar huis wil".
Ze kwam koud van de operatietafel af. Volgens mijn dierenarts Correli, voelt zo'n dier zich zo vervelend dat het dan zo snel mogelijk in zijn/haar vertrouwde omgeving wil zijn. En daar heeft ze gelijk in.
We hebben pijnstillers en een antibiotica meegekregen voor 2 dagen en op naar huis. (natuurlijk eerst even een aderlating gedaan aan mijn portemonnee, maar dat weet je van tevoren).
Het ziet er erg mooi uit. Heel klein sneetje midden over de lengte van haar buik. Mooi onderhuids gehecht dus geen gedoe met met kappen of rompertjes of zo.
En nu ligt ze in de bench........ Bo ligt ervoor te slapen.
Yola wil er niet uit, lekker veilig natuurlijk. En ze moet eerst haar roes uitslapen.
De zieligheid staat met grote letters op haar voorhoofd geschreven. De andere honden laten haar netjes met rust. Ik ben benieuwd hoe het morgen gaat.
Ze moet een week lang zich rustig houden. Naar buiten aan de riem en zo. Dat wordt moeilijk met onze wildebras. Gelukkig hebben we een kennel en een bench.. Dat maakt het iets makkelijker voor ons en haar
vrijdag 21 oktober 18.00 uur
Vanmorgen kwam ze met kromme rug en zo zielig kijkend de bench uit. Tja, ik wil geloven dat je buik dan zeer doet. (ik heb iets ervaring). Eerst maar eens een plakje ham met pijnstiller en antibiotica en toen langzaam naar buiten. Voorzichtig lopend zocht ze het gras op voor een snelle plas en toen maar weer een plek gezocht om te liggen. Zo ging het eigenlijk de hele dag. Tot vanmiddag een uur of 16.00. Toen begon ze ineens weer hond te worden. Snuffelend, lopend (iets minder voorzichtig maar nog langzaam) . Volgens mij is het ergste over. Ze begint weer iets op haar speelgoedbot te knuiven.
Vanmorgen belde de dierenarts trouwens. Hoe het met Yola ging. Ik vind dit erg attent van haar. Als er was was mag ik bellen ! Ze is het hele weekend thuis. Lief he??
Maar in elk geval. Sinds een uur of 16 staat er niet meer met koeienletters op haar voorhoofd geschreven dat ze ZIELIG is. Gelukkig. Vanavond gaat ze ook gewoon weer naar de kennel. Morgen zien we wel verder.
zaterdag morgen 10.30 uur
Het gaat goed met haar!!! Ik heb haar vanmorgen heel bewust geen pijnstiller gegeven zodat ze zich iets rustiger houd. Maar ze is goed te pas en wil soms al iets "huppelen" maar dat lijkt me nog niet goed. Ze heeft voor een paar dagen antibiotica mee en dat gaat erin als koek (lekker hoor, in de ham gerold). Tuurlijk ligt ze nog veel. Maar ze is gewoon niet meer zielig! De wond ziet er keurig uit. Helemaal goed. Volgende week herinnerd alleen nog een kale buik haar aan de ingreep
donderdagmiddag, een week later.
Het gaat GOED met Yola. Ze moest zich een week rustig houden van de dierenarts en dat viel niet mee.
Ze is helemaal de oude, alleen een blote buik met een streepje herinnert ons aan de sterilisatie.
Ze doet alles weer, incl. slopen/rennen/springen enz enz.
Volgende week ga ik nog even terug voor na controle, maar er is niets met die hond aan de hand.
Kosten vielen uiteindelijk ook nog wel mee. Ja, het is veel geld. Maar toch. Volgens mij is onze dierenarts niet de duurste. En dat is natuurlijk wel weer lekker voor ons.
Als je verder wilt weten hoe het met Yola is, dan zou ik het beregezellig vinden als je een keer op de koffie komt.
groetjes Diana
Ach wat is de arme schat zielig. Ze is net gesteriliseerd. Hulde trouwens aan mijn dierenarts.
We brachten haar, ze werd gewogen (26 kilo) en ze kreeg een spuitje. Pas toen ze vrijwel weg was, konden we gaan. Zodat ze niet zo in de stress zat.
En een klein uurtje later al weer het telefoontje. "ik heb hier een hond die graag naar huis wil".
Ze kwam koud van de operatietafel af. Volgens mijn dierenarts Correli, voelt zo'n dier zich zo vervelend dat het dan zo snel mogelijk in zijn/haar vertrouwde omgeving wil zijn. En daar heeft ze gelijk in.
We hebben pijnstillers en een antibiotica meegekregen voor 2 dagen en op naar huis. (natuurlijk eerst even een aderlating gedaan aan mijn portemonnee, maar dat weet je van tevoren).
Het ziet er erg mooi uit. Heel klein sneetje midden over de lengte van haar buik. Mooi onderhuids gehecht dus geen gedoe met met kappen of rompertjes of zo.
En nu ligt ze in de bench........ Bo ligt ervoor te slapen.
Yola wil er niet uit, lekker veilig natuurlijk. En ze moet eerst haar roes uitslapen.
De zieligheid staat met grote letters op haar voorhoofd geschreven. De andere honden laten haar netjes met rust. Ik ben benieuwd hoe het morgen gaat.
Ze moet een week lang zich rustig houden. Naar buiten aan de riem en zo. Dat wordt moeilijk met onze wildebras. Gelukkig hebben we een kennel en een bench.. Dat maakt het iets makkelijker voor ons en haar
vrijdag 21 oktober 18.00 uur
Vanmorgen kwam ze met kromme rug en zo zielig kijkend de bench uit. Tja, ik wil geloven dat je buik dan zeer doet. (ik heb iets ervaring). Eerst maar eens een plakje ham met pijnstiller en antibiotica en toen langzaam naar buiten. Voorzichtig lopend zocht ze het gras op voor een snelle plas en toen maar weer een plek gezocht om te liggen. Zo ging het eigenlijk de hele dag. Tot vanmiddag een uur of 16.00. Toen begon ze ineens weer hond te worden. Snuffelend, lopend (iets minder voorzichtig maar nog langzaam) . Volgens mij is het ergste over. Ze begint weer iets op haar speelgoedbot te knuiven.
Vanmorgen belde de dierenarts trouwens. Hoe het met Yola ging. Ik vind dit erg attent van haar. Als er was was mag ik bellen ! Ze is het hele weekend thuis. Lief he??
Maar in elk geval. Sinds een uur of 16 staat er niet meer met koeienletters op haar voorhoofd geschreven dat ze ZIELIG is. Gelukkig. Vanavond gaat ze ook gewoon weer naar de kennel. Morgen zien we wel verder.
zaterdag morgen 10.30 uur
Het gaat goed met haar!!! Ik heb haar vanmorgen heel bewust geen pijnstiller gegeven zodat ze zich iets rustiger houd. Maar ze is goed te pas en wil soms al iets "huppelen" maar dat lijkt me nog niet goed. Ze heeft voor een paar dagen antibiotica mee en dat gaat erin als koek (lekker hoor, in de ham gerold). Tuurlijk ligt ze nog veel. Maar ze is gewoon niet meer zielig! De wond ziet er keurig uit. Helemaal goed. Volgende week herinnerd alleen nog een kale buik haar aan de ingreep
donderdagmiddag, een week later.
Het gaat GOED met Yola. Ze moest zich een week rustig houden van de dierenarts en dat viel niet mee.
Ze is helemaal de oude, alleen een blote buik met een streepje herinnert ons aan de sterilisatie.
Ze doet alles weer, incl. slopen/rennen/springen enz enz.
Volgende week ga ik nog even terug voor na controle, maar er is niets met die hond aan de hand.
Kosten vielen uiteindelijk ook nog wel mee. Ja, het is veel geld. Maar toch. Volgens mij is onze dierenarts niet de duurste. En dat is natuurlijk wel weer lekker voor ons.
Als je verder wilt weten hoe het met Yola is, dan zou ik het beregezellig vinden als je een keer op de koffie komt.
groetjes Diana
donderdag 6 oktober 2011
Reünie Pups Noa 2-10-2011
EINDELIJK was het dan zover.
We zouden (bijna) alle broertjes en zusjes uit Yola's nest weer terug zien
Kinderen naar opa en oma gebracht, die gingen ook een leuke middag tegemoet.
Bench vastgezet in Gerrit's bedrijfsauto en nog even een rondje gelopen met Yola en om 12.30 stapten we in de auto richting HANK. Op weg naar Yola's geboortehuis, haar fokker en haar familie.
Het weer was heerlijk. Wie verwacht nu dat je je op 2 oktober in moet smeren tegen de zon? Geen zuchtje wind....heerlijk. Er waren meer mensen die 2 oktober een fijne dag vonden om op reis te gaan want de snelwegen waren erg druk. Maar dit terzijde.
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik niets heb met reünie's. Maar ach, we kunnen wel gaan.
En het was me toch leuk!
Toen iedereen (op 2 afzeggingen na) erwas, gingen we weer in onze auto's om een klein stukje te rijden richting Biesbosch.
Auto parkeren, honden eruit en lopen.
We hebben een leuke wandeling gemaakt waar de honden echt de hele tijd los konden.
En er waren veel honden.7 zwarte labradors uit het nest van Noa. Noa zelf, de andere honden van Wendie en natuurlijk bruine Dirk, de stiefbroer van Jaap.
En dan is zo'n wandeling helemaal het einde.
De honden rennen, springen, spelen, zwemmen.............prachtig om te zien.
we liepen richting een strandje, waar ze rustig konden spelen en zwemmen.
Alleen waren er meer mensen (met bootjes) op het idee gekomen om lekker op dat strandje te gaan liggen.En als dan ineens een roedel van ongeveer 16 labradors het strand op komt rennen dan is het snel gedaan met de rust!
Maar ze hadden zoveel plezier! Regelmatig werd er even gekeken of de baas er nog was en dan weer weg! SPELEN!!!
Nooit geweten dat het zo leuk is om met een roedel labradors te wandelen.
De meeste voorbijgangers keken trouwens wel eventjes op. Zoveel (natte) overwegend zwarte honden...
Als dat maar goed gaat. En het ging goed.
De eigenaars van de labjes konden tijdens het wandelen gezellig kletsen. Ervaringen uitwisselen en elkaar tips geven. Want de honden zitten allemaal in de pubertijd! OOK DAT NOG.
Eenmaal uitgewandeld reden we weer terug naar het huis van Wendie. Daar stond koud drinken op ons te wachten en een lekker saladebuffetje.
De honden konden vrij spelen in het weitje achter het huis. En wij konden gezellig doorgaan met kletsen
of spelen..
Wij (Gait en ik) zaten pas rond 19 uur weer in de auto op de terugreis. En Yola was de hele maandag nog rustig. Die hond heeft genoten!!
Misschien volgend jaar wel weer zo'n reünie.
Misschien in Hank, misschien in Zeeland.
Misschien wel op Bussloo (http://www.rgv.nl/index.php?id=524 )
Ik hoop het. Ik vond het leuker dan verwacht!!!
En als je nog niet genoeg foto's hebt gezien? Hier een link naar een online fotoboek http://www.mijnalbum.nl/Album=RHFR3DPF Ik hoop dat er nog meer foto's inkomen!
tot de volgende blog
ps. De foto's zijn gemaakt door Roof, Bird, Wendie en Dieks
ps. De foto's zijn gemaakt door Roof, Bird, Wendie en Dieks
donderdag 22 september 2011
update
Hoog tijd voor weer een blog.
Het gaat hier harstikke goed. Yola luisterd goed, vernield weinig (ssst niet te hard zeggen). Heeft plezier in het leven en wij ook. Wat wil een hondeneigenaar nog meer??
We zijn gestopt met de cursus. Wij hebben ongeveer 20 lessen gevolgd en ik vind het goed zo. Het is harstikke leuk, daar niet van. Maar ze hoeft geen kunstjes, of andere perfecte dingen te leren. Yola (en Bo natuurlijk) is een gewone huis en erf hond. We lopen geen tenstoonstellingen met haar en nee, we gaan niet met haar fokken..
Dat laatste is wel een beslissing geweest. Want ik weet hoe leuk het is, een huis vol pups. Maar het is gewoon niet verstandig. Want ALS ik met haar fok, dan doe ik het goed. Dus gezondheidscheck bij de dierenarts/heupen/elbogen/ogen. En misschien nog wel meer. Kosten rond de 500-1000 euro. Goede reu zoeken. Dekgeld rond de 1000 euro.Als de pups er zijn, alle entingen, stamboom aanvraag, voer enz enz. Kosten tja weer rond de 1000 euro. Dat is me gewoon te veel. En ik weet wel dat als alles gezond is, dat je het er dan makkelijk uitkrijgt, die kosten. Maar toch. En een echte fokker die om de 2jr fokt met zijn hond, tja, die kosten zijn vaak wat lager. Maar zo'n particulier als ik? pfff nee. In oktober laat ik haar stereliseren. Ik moet vandaag of morgen de dierenarts bellen. Met pijn in mijn hart, echt waar.Maar wel wetende dat dit verstandig is.
Maar om terug te komen op "mien hundje'n". Ze is nog steeds leuk. Ze ligt nu te slapen. Op haar rug, achterpoten wijd uit elkaar,kop links voorpoten rechts. GEEN GEZICHT. en als ik mijn fototoestel pak springt ze op. ZE WEET HET GEWOON.
Ze loopt hier heerlijk veel buiten. Een soms een appel die van de boom gevallen is, maar zoekt ook graag naar walnoten. Die vind ze heerlijk. Ik houd er iets rekening mee met brokjes voeren. Iets minder dan normaal. Maar ze is beslist niet dik. En dat wil ik graag zo houden.
Heel af en toe laat ze een blafje horen tijdens het spelen.Ik hoop nog steeds dat ze waaks wordt, net als haar zusje en pleegmoeder.Maar ik moet het nog zien.
tot slot nog een paar leuke foto's
Het gaat hier harstikke goed. Yola luisterd goed, vernield weinig (ssst niet te hard zeggen). Heeft plezier in het leven en wij ook. Wat wil een hondeneigenaar nog meer??
We zijn gestopt met de cursus. Wij hebben ongeveer 20 lessen gevolgd en ik vind het goed zo. Het is harstikke leuk, daar niet van. Maar ze hoeft geen kunstjes, of andere perfecte dingen te leren. Yola (en Bo natuurlijk) is een gewone huis en erf hond. We lopen geen tenstoonstellingen met haar en nee, we gaan niet met haar fokken..
Dat laatste is wel een beslissing geweest. Want ik weet hoe leuk het is, een huis vol pups. Maar het is gewoon niet verstandig. Want ALS ik met haar fok, dan doe ik het goed. Dus gezondheidscheck bij de dierenarts/heupen/elbogen/ogen. En misschien nog wel meer. Kosten rond de 500-1000 euro. Goede reu zoeken. Dekgeld rond de 1000 euro.Als de pups er zijn, alle entingen, stamboom aanvraag, voer enz enz. Kosten tja weer rond de 1000 euro. Dat is me gewoon te veel. En ik weet wel dat als alles gezond is, dat je het er dan makkelijk uitkrijgt, die kosten. Maar toch. En een echte fokker die om de 2jr fokt met zijn hond, tja, die kosten zijn vaak wat lager. Maar zo'n particulier als ik? pfff nee. In oktober laat ik haar stereliseren. Ik moet vandaag of morgen de dierenarts bellen. Met pijn in mijn hart, echt waar.Maar wel wetende dat dit verstandig is.
Maar om terug te komen op "mien hundje'n". Ze is nog steeds leuk. Ze ligt nu te slapen. Op haar rug, achterpoten wijd uit elkaar,kop links voorpoten rechts. GEEN GEZICHT. en als ik mijn fototoestel pak springt ze op. ZE WEET HET GEWOON.
Ze loopt hier heerlijk veel buiten. Een soms een appel die van de boom gevallen is, maar zoekt ook graag naar walnoten. Die vind ze heerlijk. Ik houd er iets rekening mee met brokjes voeren. Iets minder dan normaal. Maar ze is beslist niet dik. En dat wil ik graag zo houden.
Heel af en toe laat ze een blafje horen tijdens het spelen.Ik hoop nog steeds dat ze waaks wordt, net als haar zusje en pleegmoeder.Maar ik moet het nog zien.
zondag 7 augustus 2011
Vrienden, zwemmen en paniek.
Weet je? We genieten van die hond. Ze is lief, rustig, sociaal en luistert goed. Wat wil je nog meer? Ze heeft een erg belangrijke taak hier in huis, en dat is "voorafwassen". En dat doet ze met haar hele ziel en zaligheid. Zelfs als ze diep slaapt, en de afwasmachine gaat oven, dan springt ze overeind om zich aan haar taak te wijden. Alle borden/lepels enz worden persoonlijk door haar schoongemaakt, zodat ik minder vaatwasmachinepoeder hoef te gebruiken. Is het een nette hond of niet?
In de vakantie mochten we even op Bojo passen. Bojo is een dochter van onze Bo en ondertussen ook al weer 6 jaar. Die honden hebben hier zo veel plezier gehad. Yola en Bojo. Wat spelen, wat spelen. Dan lagen ze weer moe naast elkaar, en dan begint er wel weer ééntje de ander te likken of uit te dagen. Geweldig om te zien!
Yola leren we om 's nachts in de kennel te slapen, en Bojo ging altijd (vrijwillig) met haar mee. Die hebben dus de hele tijd lekker tegen elkaar aangelegen (denk ik). Die gaan elkaar gewoon missen. Bo is al een stuk ouder, ze is 10 jaar, en het meeste spelen is er gewoon uit. Maar Bojo en Yola............ vrienden voor het leven.
Wat trouwens ook een feest is, behalve voor Yola, is om met 3 labradors te gaan zwemmen.
Geloof het of niet, maar dit is Yola gewoon te druk. Als Bojo en Bo water zien, zeker in combinatie met een tennisbal, worden ze gek. Ze springen direct in het water en als daar toevallig al een hond zwemt, tja, die gaat dan kopje onder.Yola vind zwemmen best leuk, maar dan liefst alleen, lekker rustig
Dan vind ze zwemmen heerlijk. Als moet ik er eerlijk bijzeggen dat het niet zo'n waterrat is als Bojo en BO
Wat we met een zekere regelmaat deden, was een balgooien met zo'n werpstok.
Dit is zowiezo al leuk, maar met 3 labjes....We moesten gewoon uitkijken voor Bo, we zijn bang dat ze zich nog een keer doodloopt
En na die tijd lekker koel water drinken. Nu moet je weten dat we hier buiten diverse waterbakken hebben staan, met hemelwater en met leidingwater. Maar het water waar je het moeilijkst bij kan, dat is het lekkerste.
En als je veel water drinkt, moet je ook veel plassen.
Vorige week was hier trouwens even paniek in de tent. (en dat gebeurd niet snel).
Ineens kwam Yola niet als we haar riepen. Ze was bang, zo bang, en benauwd, en bang. Ze wilde wegkruipen. ZO BANG. Overal voor. Ze was echt in paniek of zo.
Ik vertrouwde het voor geen meter. Ik herkende de hond niet meer.
Dus toch maar naar de dierenarts om half 9 's avonds. Daar aangekomen, was ze nog steeds zo bang en reageerde zo vreemd. Dhr Kooi heeft haar onderzocht (hart goed, goede doorbloeding, iets in de longen). Waarschijnlijk heeft ze een wespennest of zo uitgegraven, en is ze diverse keren gestoken door die wespen. Ze was in shock. Ze heeft een anti allergie prik gehad direct in haar bloedbaan, en daar zag je haar iets rustiger van worden. Toen nog diazepam erin (en meegekregen voor anderhalve dag) en ja, ze werd echt rustiger. Dit was een eng avontuur!! en zeker weten wat er nu gebeurd is?? nee dus. Jammer dat ze niet kan praten.
zo, je bent weer op de hoogte. Als je deze blog via blogger leest, zie je ook een 2 leuke filmpjes. Via hyves doen die het helaas niet.
Groetjes
Abonneren op:
Posts (Atom)